برنامه ریزی در کشورهای مختلف دارای ویژگی های خاص خود هستند.
برنامه ریزی در ژاپن: در این کشور برنامه ریزی با همکاری فراوان دولت و بخش خصوصی، صورت می گیرد. بعد از جنگ جهانی دوم ژاپن سیاست هایی را برای رشد اقتصادی و افزایش قدرت بین المللی اتخاذ کرد. این سیاست ها، خط مشی های پولی و مالی را در ساختار صنعتی ادغام و یکپارچه کرد. باتوجه به این نوع قابلیت پیش بینی اقتصادی و محیط برنامه ریزی ریسک کمتری دارد.
برنامه ریزی در آمریکا: در این کشور، مدیران برای دستیابی به روندهای مطلوب تحت فشار سردمداران هستند. این امر متاسفانه باعث تشویق به سرمایه گذاری بلندمدت نمی شود. همچنین آمریکایی ها معمولاً تنها مدت کوتاهی در پست های مدیریتی می مانند و از آن هایی که تصمیم نادرست گرفته اند به نفرات بازخواست می شود. در این هنگام، آنان یا ارتقا یافته و یا شرکت را ترک می کنند.
برنامه ریزی در چین: در این کشور، وضع کاملاً متفاوت است اکثر شرکت ها دولتی هستند، اگرچه اکنون برخی شرکت های خصوصی پا به عرصه وجو گذاشته اند. در شرکت های چینی، برنامه ریزی طولانی مدت و هم کوتاه مدت وجود دارد. تفکر استراتژیک در روابط نظامی چینی این است که بدون جنگ بتوان پیروز شد همین تفکر در شرکت هم وجود دارد و آن اینکه با همکاری یکدیگر بتوانند برنده باشند.
نظرات شما عزیزان:
